Byron Bay

Byron Bay is een leuk dorpje waar een relaxte sfeer hangt, veel surfers maar ook hippies. Ik ben dinsdagavond aangekomen en deelde de kamer met 3 Duitse meiden. Woensdag heb ik eerst wat boodschappen gedaan en daarna naar het strand gelopen en vanuit daar door naar de vuurtoren. Dit was een flinke wandeling, zonder pauzes 2 uur maar ik heb het op mn gemak gedaan en genoten onderweg van het uitzicht dus heb er uiteindelijk ruim 3 uur over gedaan. Je loopt dus via een pad en veel trappen via verschillende uitkijkpunten naar bovenop de kaap. Je komt zelfs langs het meest oostelijke punt van Australia. Het bijzondere aan Byron Bay is dat hier het dus 2 stromen (noord en zuid) bij elkaar komen waardoor je veel dieren kan zien en spotten, bv dolfijnen, walvissen, zeeschilpadden. Vanaf de vuurtoren heb je dus een geweldig uitzicht op de baai en de omgeving. Op t eind loop je via een wandelpad door de bossen weer terug naar beneden. Dit pad valt onder een national park dus je krijgt echt het idee dat je in een oerwoud loopt, soms kom je dus mensen tegen. Na deze lange wandeling ben ik lekker een hapje gaan eten bij een sushi tent. Ik was natuurlijk moe van al dat lopen en traplopen dus besloot bijtijds te gaan slapen. Mijn dorm roomies waren een verjaardag aan het vieren en kwamen al dronken binnen om wat spullen te halen voordat ze naar t strand gingen. Ik had al een vermoeden wat me te wachten stond die nacht. Om half 3 kwamen ze dronken thuis, erg giechelig en lawaaierig. Ach ja het hoort bij de ervaring als je in hostels verblijft. Ik kan er ook niet boos om worden maar echt leuk is anders. Na een kort nachtje opgestaan om te gaan kayaken die ochtend. Goed ingesmeerd met zonnebrand natuurlijk, de zon hier is fel. Ik werd in een kayak met een andere vrouw geplaatst en we hadden een goed team. Goed tempo en we lagen de hele tijd vooraan en werden gevraagd om een tandje lager te gaan. Ik ging al superlangzaam maar goed niet iedereen was bedreven of handig met de kayak. Het meest spannende was door de golven heen en weer terug komen. Veel kayaks gingen onder maar bij mij ging dat prima. Uiteindelijk hebben we vanaf 25 meter een walvis met een baby gezien. Helaas geen dolfijnen maar nog wel een jellyfish. Rond de lunch weer terug en s middags niks bijzonders gedaan behalve mn reis weer wat verder plannen, hostel en greyhound bus geboekt. De Duitsers waren inmiddels weg en er kwam een Australische meid voor in de plaats. Best bijzonder, meestal kom je alleen andere nationaliteiten tegen en geen locals. Ze kon me niet plaatsen en dacht dat ik Engels was. Toen ze hoorde dat ik uit NL kwam, gaf ze een compliment over hoe goed mn Engels was. Ze was veel buitenlanders tegengekomen en blijkbaar heeft men nogal moeite met het Australische accent hier. Ze moet constant dingen herhalen en of uitleggen. Ik blijk me ook ouder te voelen dan dat ik lijk. Er word me gevraagd of ik nog studeer en onder de 26 ben. Als ik aan mensen vertel dat ik boven de 30 ben dan zijn ze erg verbaasd en hadden me dat niet gegeven. Fijn om te horen maar toch voel ik me wat ouder bij zoveel jonge backpackers hier. Dat zal ook nog wel wat wennen maar fijn om te weten dat ik jonger lijk. Later op de avond kwamen er nog een Duitse en een Belgische op de kamer. Op vrijdag had ik een dagtocht naar Nimbin gedaan. De tocht was geboekt bij Happy Coach en die indruk kregen we ook bij het ophalen. De chauffeur had dreadlocks en een hoge hoed op, reed als een malle en leek nog wat stoned ook al zij hij dat ie nuchter was. Zijn vrouw was hyper en nog helemaal stoned, kleine pupillen. Eerst een waterval bekeken en toen door naar Nimbin.Nimbin is een plaatsje met veel drugs, een soort van ieniemienie Wallen. Ik had iets meer verwacht maar het is eigenlijk een straat met wat winkeltjes en cafeetjes. Niet heel veel hippies gespot maar veel mensen waren wel erg wazig of nog niet echt nuchter. Er worden hier dus koekjes aangeboden/verkocht, dat zijn dus koekjes met drugs. Als toerist wordt het vanzelf wel een keer aangeboden. Ik liep met 2 meiden wat winkeltjes af en een vrouw bij een galerij nodigde ons uit om naar binnen te gaan. Eenmaal binnen vroeg ze of we koekjes wilden. Ik had geen interesse maar een Française had niet helemaal door dat het om bijzondere koekjes ging ondanks het verhaal van onze chauffeur in de bus. Na wat rondslenteren en lunch zijn we teruggereden aan het eind van de middag. Er waren een paar blije jongens in de groep op de terugweg, die hadden ook koekjes gekocht en gegeten. Om 6 uur weer op de Greyhound gestapt naar Surfers Paradise. Deze plaats is blijkbaar geen paradise maar meer een Vegas en een oord voor feestvieren. Ik blijf hier maar een nachtje en morgenavond ga ik weer verder naar Brisbane. Toch benieuwd waarom deze plek zo bekend en geroemd wordt altijd. Hier is ook de klok een uur teruggegaan, ja raar zo halverwege van Zuid naar Noord aan de oostkust.

Als laatste nog bedankt voor alle leuke reacties op mn blog. Leuk om te lezen dat mensen mn avonturen volgen.