The Nullarbor (Adelaide - Peth) & Peth

Eindelijk weer een update van mij. De 10 daagse toer was erg mooi en heel gezellig. We hadden een goede groep: 11 personen bestaande uit 2 Australische meiden, 3 Zweden, 2 Canadezen en 3 andere Nederlanders. Ik heb veel opgetrokken met Christa, een Nederlandse die in Sydney heeft gewoond voor een paar jaar en nu weer terug op vakantie was. Ook met de rest kon ik en iedereen het goed vinden. De gids heette Jo en had een typisch Australisch surfer look. Zijn haren kamde hij nooit dus die zaten vol met klitten. Hij hield van het buitenleven en was erg relaxed. Qua timing was het soms wat minder. We hebben 1 avond echt in de middle of nowhere zonder voorzieningen overnacht en het begon in de verte te onweren. Hij bleef maar volhouden dat het met 20 minuten wel gedaan zou zijn. Dat was dus niet zo, we zijn de bus ingevlucht en hebben lange tijd gewacht maar geen verbetering. Uiteindelijk zijn we in de bus maar gaan slapen. Twee mannen hadden nog 5 tenten buiten opgezet in de stromende regen . Die tentjes werden door het weer helemaal omgewaaid. De mannen hebben dus in 2 tenten geslapen, de derde tent is ingestort en die persoon is maar terug in de bus gekomen. Ik moet zeggen dat ik nog redelijk geslapen heb in de bus, toch nog wat uurtjes kunnen pakken. En we hebben natuurlijk ook nog gelachen. Maarre die 20 minuten geloofden we daarna niet meer.

The Nullarbor route, die loopt dus tussen Adelaide en Perth, is ruim 4000 km lang. We hebben dus veel dagen in de bus doorgebracht, elke dag minimaal 400 km maar we hebben bv 2 langere dagen gehad met wel ruim 10 uur in de bus. Onderweg hebben we gestopt, bv het strand, aparte dingen bij een tankstation (grote vogel zoals de glaa, ze verzinnen van alles om je te laten stoppen), mooie uitzichten, lunch etc. De toer was ondanks de vele kms erg divers. Het landschap veranderde ook, het Nullarbor gedeelte is vlak en je ziet er geen bomen, hooguit een struik ergens. We hebben natuurlijk ook veel gewandeld en deze waren niet mis. Ik heb ze allemaal uitgelopen maar 2 waren erg steil (omhoog klimmend de rotsen op zelfs) en ik heb wat afgevloekt om mezelf op te peppen en het einde te halen. Het uitzicht was zeker de moeite waard maar het was een hele klim. Onderweg hebben we ook een aantal keer de tijd moeten veranderen. Raar om in 1 land verschillende tijdzones te hebben. Je hebt hier zelfs een grens waar je geen vers eten mee mag meenemen. Heeft iets te maken met de vliegen en de ziektes die ze kunnen verspreiden. Ik snap het nog steeds niet helemaal (alsof vliegen niet de grens overgaan!?!) maar ze zijn er erg streng mee en de bus werd doorzocht. Een ander hoogtepunt was het zwemmen met dolfijnen en zeeleeuwen. Vooral de zeeleeuwen waren erg speels en kwamen om ons heen zwemmen. De dolfijnen wat minder maar toch mooi om die beesten van zo dichtbij te zien. We hebben dus weer overnacht in swags in de open lucht, een soort slaapzak maar dan van waterdicht materiaal die je helemaal dicht kan ritsen, tot over je hoofd. De toer was t niet zo warm als de vorige, de eerste 2 nachten heb ik t toch wel koud gehad. Ik had een goedkope slaapzak gekocht bij de supermarkt en dat was te merken. Iedereen had het aardig koud s nachts en niemand had zich daar echt op voorbereid. We hebben onderweg in een stadje maar wat warme items erbij gekocht. Ik had een legging en muts gekocht (de wind is erg koud s'nachts) en heb me beter ingepakt de nachten erna. Dat wil dus zeggen legging, thermoshirt met fleece vest, sokken, muts en dan nog mn lakenzak in mn slaapzak en zo mn swag in. Ik heb he niet meer koud gehad daarna maar je merkt wel als de nachten koud zijn. Qua voorzieningen zou deze toer wat meer basic zijn dan de vorige. Dat klopte wel maar ik vond het nog niks bij vergeleken mn overlanding toers in Afrika. We hadden meestal toiletten (of zoiets) en douches. Soms met koud tot lauw water maar altijd nog prima te doen. Als groep waren we ook erg actief, op de 3 Zweden na. Iedereen hielp mee met afwassen, vlees en groenten snijden, opruimen, spullen in de trailer laden. Wat me opviel is dat de stranden hier in west Australië ontzettend mooi zijn, mooier dan aan de oostkust. Prachtige baaien met mooie rotsformaties en goed om te zwemmen. Soms wel wat koud maar uiteindelijk goed te doen als je in beweging blijft.

Kerst hebben we ook gevierd en dat was in het gebied genaamd Margaret River. We begonnen s ochtends met het opzetten van een kerstboom. We hadden de dag ervoor een cadeau gekocht en deze moest je onder de boom zetten. Daar werd een nummer opgeschreven voor secret santa. Dat houdt in dat je een lootje trekt met een nummer en dat cadeau mag je dan uitpakken. Het bedrag was maar 5 dollar dus er werd veel chocola en snoep uitgepakt maar ook leuke/grappige kerstattributen. Daarna ontbijt met pannenkoeken. We hadden deze dag verders weinig te doen dus we zijn naar t strand gereden en hebben daar geluncht en gerelaxed. Een echte Aussie kerst aan het strand dus. S' avonds zijn we naar ons laatste campground gegaan. Samen met Adele (een Australische) hadden we een leuk idee bedacht voor het dessert. We hebben dus een pavlova taart versierd met kerstmannen. Die hadden we gemaakt van aardbeien met een marshmellow en smiley gezichtjes van chocola (zie mijn facebook pagina voor het resultaat) Iedereen, ikzelf ook, was aangenaam verrast en het was een mooie afsluiter. Verders hadden we lekkere ham, kip en goede salades voor het diner. Erg lekker maar ook wennen dat het een koude maaltijd was ipv een warme. Op de laatste dag (de 26e) zijn we naar Perth gereden. Onderweg hebben we nog een 52 meter hoge boom beklommen. Ik hou van hoogtes maar het laatste gedeelte van de trap was wel slikken. Grote stalen pennen die vastzitten in de boom en die vrijwel verticaal omhoog gaan. De afstand tussen de pennen zijn ook weer gebaseerd op lange mensen. Halverwege krijg je nog een bord met een waarschuwing te zien, of je echt wel hoger wil en dat het nog gevaarlijker/steiler wordt. Ik heb het gehaald maar wel met beleid. Het uitzicht was zeker de moeite waard maar dat kon niet iedereen van de groep zeggen. Uiteindelijk zijn we in de namiddag in Perth aangekomen en dat was erg wennen. Een grote stad en weer tijd om afscheid te nemen van de groep. Daar had ik deze ronde geen zin in want het was erg gezellig geweest. Ik heb met Christa nog een drankje gedaan want zij vloog die avond al weer naar Sydney. Later die avond hebben we met de rest nog wat gedronken. De meeste vertrokken de dag erna. Ik had nog geen plannen dus was eerst in een hostel verder buiten uit het centrum. Ik ben na 2 dagen verhuisd naar t YHA wat dicht bij het centrum en centraal station is, ook met beter internet. Uiteindelijk waren er nog 4 a 5 mensen van de groep die wat langer bleven. Met Rosa ben ik op zaterdag wezen shoppen. Zij is haar koffer kwijtgeraakt van Canada naar Australië dus ze had nog wat outfits voor nood nodig. S' avonds weer wat drankjes gedaan en deze keer was Jo de gids er ook nog. Hij ging de dag erna weer op pad, 10 dagen met een groep terug naar Adelaide. Op zondag ben ik met Scott (Canadees) en de 3 Zweden naar Freemantle geweest, een oud/historisch dorp aan de zee. Hier hebben we de gevangenis bezocht. Deze was tot 1991 nog in gebruik. Indrukwekkend maar erg klein en weinig degelijke voorzieningen. Emmers die als toilet dienden. Daarna lang geluncht en nog wat rondgelopen langs de jetty/kade. Op maandag zijn we met ons kleine groepje naar het strand in Cottlesloe geweest. Het was die dag dik 38 graden. Normaal ben ik niet zo strandganger maar soms is even niks ook erg lekker. Op dinsdag heb ik de Bell Tower bezocht, een moderne klokkentoren waar ze de klokken van een kerk uit Engeland hebben. De klokken worden door vrijwilligers geluid en je mag zelf ook nog even aan de bel trekken, letterlijk. Daarna heb ik afgesproken met een paar Nederlands meiden om te praten over een rideshare. Een rideshare is dus eigenlijk een plek in iemands auto of camper om mee te reizen en dan deel je in de benzinekosten e.d. Ik heb 3 toers achter de rug en het kriebelt nog steeds om lekker zelf te rijden en een eigen planning te volgen. Daarnaast wil in nog meer van West Australië zien, met name verder naar t Noorden zoals Exmouth en Broome. Online heb ik dus Simone gevonden, zij gaat samen met 2 andere Hollandse meiden (Marlous en Isabelle) die kant op en ik mag mee. Ze hebben een eigen auto, Holden Commodore met oranje velgen, en alle nodige camperspullen, inclusief tent. Waarschijnlijk gaan er 3 in de tent en 1 in de auto slapen maar dat wordt wel rouleren. De andere meiden zijn rond 26 en houden wel van een feestje. Ze waren erg gezellig en open en ik heb er een goed gevoel bij. De auto is pas geleden nog gecontroleerd en gerepareerd. Ze hebben er al meer mee gereisd hier in Australië. We gaan ook samen met nog een andere auto rijden. Die auto is van Shayne (Amerikaan) en hij neemt 2 Duitsers (Marlon en Lisa) mee. Die 3 zijn rond de 24 dus ik ben weer de oudste van t snel maar dat hadden ze niet helemaal door, pas bij t vragen naar de leeftijden. We zijn dus met 2 auto's en 7 mensen in totaal. We hebben ongeveer 2 weken de tijd, de Nederlandse meiden moeten rond de 15e in Darwin zijn. Shayne gaat niet helemaal naar Darwin, hij gaat naar Broom en wil dan doorrijden naar Alice Springs verder naar t zuiden, Adelaide, Great Ocean Road, Melbourne en Sydney. Ik kijk dus wel wat ik doe, misschien reis ik wel verder mee naar t Zuiden omdat ik hierna nog de Great Ocean Road en Melbourne wil doen. Eerst maar genieten van de tocht verder naar t Noorden. Ik hou jullie op de hoogte natuurlijk. Ik heb nu ook data op mn mobiel dus zal hopelijk wat meer van me laten horen via Facebook ipv de plekken waar alleen wifi is. Het hangt er natuurlijk wel vanaf of er bereik is. Vanavond ga ik naar een houseparty, alle backpackers in Perth zijn uitgenodigd dus ik ben benieuwd of het een Project X verhaal gaat worden en of er nog wat overblijft van dat huis. Bij deze wens ik iedereen alvast een Gelukkig Nieuwjaar en de beste wensen voor 2015. Ook nog bedankt voor de leuke reacties op mijn blog, leuk om te lezen en interessant om te merken dat mijn schrijven niet voor niks is. Happy New Year from Down Under!